Cukrzyca

Rozróżnia się dwa typy cukrzycy: typ 1 (zwany cukrzycą insulinozależną lub młodzieńczą) spowodowany jest bezwzględnym niedoborem insuliny, w którym to trzustka nie jest w stanie wyprodukować dostatecznej jej ilości. Przyczyna upośledzenia tej funkcji trzustki może mieć charakter genetyczny lub autoimmunologiczny, powodem może być także uszkodzenie tego narządu przez wirusy i toksyny. Dlatego brakującą insulinę należy dostarczać z zewnątrz w postaci podskórnych zastrzyków, dzięki czemu organizm jest w stanie kontrolować stężenie glukozy we krwi. Ta postać choroby dotyka najczęściej dzieci, młodzież, młode dorosłe osoby i stanowi około pięciu procent wszystkich przypadków cukrzycy. Typ 2 cukrzycy (cukrzyca insulinoniezależna lub tzw. cukrzyca typu dorosłych) spowodowana jest względnym niedoborem insuliny i stanowi około 90- 95 % wszystkich przypadków cukrzycy. W tej postaci insulina jest produkowana w ilości dostatecznej, jednak "komórki docelowe" nie są w stanie jej wykorzystać. W takim przypadku podawanie insuliny nie jest celowe i należy usprawnić mechanizm wychwytu hormonu przez komórki.

U osób z cukrzycą typu drugiego występuje często nadwaga i zazwyczaj jest im ogromnie trudno schudnąć, choć są uświadomieni przez lekarzy prowadzących o konieczności redukcji masy ciała i zwiększeniu aktywności fizycznej. Pacjenci ci cierpią także na stłuszczenie wątroby i nieprawidłowe funkcjonowanie tego narządu, co w konsekwencji przyczynia się do niestabilnego stężenia glukozy we krwi. Kiedy bowiem jej stężenie we krwi nadmiernie spada, pojawia się silne łaknienie cukru, a wtedy bardzo trudno jest przestrzegać stosowania diety niskocukrowej. W tego typu cukrzycy niezwykle ważna jest poprawa funkcjonowania wątroby za pomocą diety oczyszczającej i toniku wątrobowego. Trzustka w tej postaci choroby zachowuje swą zdolność do produkcji insuliny, a w wielu przypadkach mamy do czynienia z nadprodukcją tego hormonu. Nie pomaga to jednak w kontrolowaniu stężenia glukozy we krwi, ponieważ występuje oporność insulinowa polegająca na braku reakcji na obecność insuliny, skutkująca z kolei wysokim stężeniem cukru we krwi. U chorych występuje często przeciążenie trzustki przez nadmierne spożycie cukru i uszkodzonego tłuszczu. By sprostać temu obciążeniu trzustka wydziela nadmierne ilości insuliny, która jednak nie potrafi utrzymać prawidłowej równowagi metabolicznej. Mamy do czynienia z przyzwyczajeniem się organizmu do tak dużych dawek insuliny, na które przestaje reagować i taki stan nazywamy opornością insulinową. Wysokie stężenia nsuliny skutkuje nadmiernym łaknieniem, a to przyczynia się do powstawania nadwagi z którą trudno walczyć.

Cukrzyca typu drugiego daje różne niezbyt wyraźne objawy, takie jak: zmęczenie, bóle, silne pragnienie płynów, niewyraźne widzenie, niemożność skupienia myśli i słabsza pamięć. Przy pomocy testu zakupionego w aptece można często ujawnić w takich przypadkach zawartość cukru w moczu. Tę postać choroby można skutecznie leczyć za pomocą odpowiedniego sposobu odżywiania się i uprawiania ćwiczeń fizycznych, a także redukcji masy ciała, jeśli zaistnieje tego konieczność. Bardzo ważne jest by pacjenci dostosowali się do zaleceń lekarza, i z mądrością, oraz rozsądkiem podeszli do swej choroby. Dzięki temu łatwiej będzie im żyć, aktywnie spędzać czas, pracować, a także realizować swoje marzenia.

wykorzystano informacje zawarte w książce Sandry Cabot „Zdrowa wątroba. Zdrowe jelita”

Dorota Suder