Nowa twarz

Choroba ma ciężki przebieg, gdyż wzdłuż nerwów tworzą się guzy o średnicy 1,5 cm (biało-brązowe) które powodują dramatyczne zniekształcenia twarzy: oczu, nosa, kącików ust. Skóra jest obwisła i zasłania pole widzenia, utrudnia oddychanie i mówienie. Zmiany dotyczą także stawów, kości, szkieletu i układu sercowo-naczyniowego. Życie tego młodego człowieka było bardzo przykre i trudne, także ze względu na traktowanie go ze strony ludzi i ich niezdrowe reakcje. Jedynym możliwym rozwiązaniem poprawy jego stanu zdrowia i wyglądu był całkowity przeszczep twarzy na który zdecydowali się francuscy medycy.

Operacja bardzo trudna, wymagająca dobrego stanu fizycznego i odpowiedniego nastawienia psychicznego. Polegała ona na całkowitym przeszczepie twarzy, od zasięgu włosów, po szyję wraz z przeszczepieniem powiek, czterech kanalików łzowych i zarostu. By transplantacja twarzy była z powodzeniem przeprowadzona muszą być zgrane i sprawnie działające oba zespoły transplantologów: pierwszy, który będzie zajmował się pobraniem organu i drugi wykonujący już sam przeszczep. U dawcy pomimo, że nastąpiła śmierć mózgu nadal podtrzymywane są funkcje życiowe i oddychanie przy pomocy rurki tracheostomijnej umieszczonej w tchawicy do której wtłaczany zostaje tlen. Wtedy jest możliwość pełnego dostępu do twarzy. Podawana zostaje także heparyna w celu rozrzedzenia krwi, by nie dopuścić do tworzenia się skrzepów i by nasycić wszystkie organy oraz głowę. W czasie oczekiwania na transplant zespół lekarzy określa na ciele pacjenta miejsca, które można by było pobrać na wypadek odrzutu organu po operacji. W dobie dzisiejszego postępu serologicznego i przy umiejętnym dobieraniu tkanek jest to mało prawdopodobne, lecz istnieje taka możliwość. Tkanka twarzy jest na szczęście mniej podatna na niedokrwienie niż płuca, czy serce i nie dochodzi do natychmiastowej martwicy. Dzięki zgromadzonej energii komórki będą nadal funkcjonować. Metabolizmem nazywamy proces w trakcie którego przy braku dostarczania składników odżywczych następuje równoczesne zużycie energii. Nie da się go zatrzymać, ale dzięki zastosowaniu metody schładzania do +4 stopni powyżej temperatury zamarzania można przedłużyć żywot organu. W roku 1987 grupa uczonych z uniwersytetu w Wisconsin stworzyła płyn biologiczny, któremu nadała nazwę '' roztwór Wisconsina ''. Składa się on z różnych środków odżywczych i chemicznych, które zapobiegają i ograniczają niszczenia komórek z powodu spadku temperatury. Podobnie jak u dawcy, także u biorcy wykonuje się zabieg tracheotomii by uzyskać dostęp do twarzy. Po jego obu stronach szyi wykonywane są nacięcia, które pozwalają dostać się do naczyń i żył szyjnych, dzięki którym jest transportowana krew do twarzy i z twarzy. Do momentu otrzymania nowej twarzy naczynia dawcy pozostaną zamknięte zaciskami, następnie w chwili dostarczenia organu zostaną połączone z równoczesnym otwarciem zacisków. Ten czas jest najważniejszy, gdyż w ciągu kilku minut może nastąpić reakcja ostrego odrzutu przeszczepu, pomimo,że przed operacją pacjent otrzymał pierwszą dawkę leków immunosupresyjnych. Ważna jest wówczas baczna obserwacja skóry dawcy,czy nabiera koloru różowego wskazującego na właściwe ukrwienie, czy może jej barwa jest biała lub niebieska co oznacza na niepokojące niedokrwienie. Kiedy lekarze są pewni że wszystko przebiega po ich myśli, wówczas przystępują do skomplikowanego i długotrwałego łączenia nowej przeszczepionej twarzy z twarzą biorcy. Najpierw zostaną połączone nerwy, bo położone są najgłębiej w nowej tkance, potem nastąpi zszycie tętnic i żył, najprawdopodobniej przy użyciu mikroskopu. Po zabiegu pacjent będzie wymagał wnikliwej kontroli czynności życiowych jak ciśnienie krwi, tętno, stan przeszczepionej twarzy i przepływ krwi w obrębie twarzy, a także odpowiedzi nowej twarzy na biorcę. Dożylnie będą podawane składniki odżywcze i leki. Należą do nich będą środki przeciwbólowe, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwzakrzepowe i immunosupresyjne. Leki immunosupresyjne które chronią przed odrzutem organu, powodują także działania uboczne: uszkodzenie nerek, skłonność do wystąpienia chłoniaka, czerniaka, czy zachorowanie na nietypowe i oportunistyczne zakażenia: wirusowe, bakteryjne i grzybicze.

Jerome przeszedł pomyślnie całą procedurę kwalifikacyjną i transplantację. Twarz jest organem, lecz obliczem twarzy są emocje, które nadają jej wyraz i czynią nas ludźmi. Jerome otrzymał nowe, lepsze życie, za które dziękuje doktorowi Lanteriemu. Cały czas przestrzega i pilnuje jego zaleceń, oraz rehabilituje powieki, pracuje także nad emisją głosu. Życzymy mu wszystkiego dobrego na nowej drodze życia.

Dorota Suder

 żródła: książka Marii Siemionov pt. „Twarzą w twarz” oraz miesięcznik „Reader's Digest”