Wirusy atakujące wątrobę po transplantacji
- Skomentuj jako pierwszy!
- wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę

Osoby po transplantacji wątroby są także narażeni na zakażenie wirusem choroby aleuckiej ( Aleutian Disease Virus-ADV). Większą podatność na zachorowanie od drugiego tygodnia do czwartego miesiąca po przeszczepieniu wykazują dzieci, rzadziej dorośli. Z reguły infekcja nie daje żadnych dostrzegalnych symptomów, a wirus opuszcza organizm w wyniku mikcji, defekacji jak również w czasie kasłania.
Czasem jednak wirus ADV jest na tyle agresywny, że atakuje wątrobę- wywołując w niej stan zapalny; powoduje krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego jak również doprowadza do zapalenia płuc. W momencie kiedy wirus ADV szarżuje na wątrobę, jego celem ataku są zraziki, które są objęte stanem zapalnym podobnym do tego, którego przyczyną jest cytomegalowirus-CMV. Przy ekspansji wirusa choroby aleuckiej dochodzi do obszernej martwicy hepatocytów, niekiedy jest to jakże ciężka martwica krwotoczna na której siła patogenu nie poprzestaje, tak by zaatakować także drogi żółciowe wywołując w nich martwicę i zanik przewodzików żółciowych. W procesie diagnostycznym pacjenta stosuje się barwienie immunohistochemiczne, a empatycznym i wrażliwym sercem możemy wczuć się w jak wielkie cierpienie chorego, zwłaszcza, jeśli jest to dziecko, którego czeka retransplantacja wątroby.
Do wirusologicznej rodziny należą także wirusy opryszczki pospolitej - typu 1 (HSV-Herpes simplex virus 1), który powoduje pęcherzykowe zmiany w obrębie twarzy i jamy ustnej, oraz opryszczki typu 2 (HSV Herpes simplex virus 2) atakujący narządy płciowe, ale u osób o prawidłowej odporności są to zmiany ograniczone do pewnego obszaru. Natomiast inaczej jest w przypadku pacjentów, których system immunologiczny funkcjonuje słabiej jak biorcy narządów lub noworodki u których wirus może wywołać uogólnioną infekcję także objąwszy wątrobę. Znaczna grupa pacjentów oczekujących na transplantację wątroby posiada we krwi przeciwciała świadczące o styczności ich organizmu z HSV, dlatego tak istotne w tym czasie jest profilaktyczne wdrożenie terapii przeciwirusowej, inaczej bowiem u 40% chorych w okresie pierwszych trzech tygodni po przeszczepieniu tego narządu lub niekiedy później, dochodzi do reaktywacji wirusa. Infekcja ma charakter przeważnie łagodny, a zmiany na skórze i na śluzówkach nie sięgają głęboko, choć u 5% pacjentów stan zapalny obejmuje przełyk i wątrobę. Na szczęście rzadkością jest uogólnione zakażenie organizmu, gdzie zmiany chorobowe obejmują narządy wewnętrzne, razem ze spojówką, rogówką, płucami, wówczas z dużą, bo aż 75% śmiertelnością, i mózgiem. Kiedy wirus HSV zaatakuje wątrobę, wówczas symptomy jej mogą wskazywać na inne stany chorobowe, gdyż pojawia się: gorączka, bóle brzucha i dolegliwości grypopodobne. U pacjentów z dużym defektem wątroby i cechami zapalenia, stwierdza się, w niewielkim stopniu podniesienie stężenia bilirubiny, ale już w dużej mierze zwyżka aktywności transaminaz, co może prowadzić do progresywnej niewydolności wątroby, z masywną martwicą hepatocytów złożonych z neutrofili i makrofagów.
źródłem informacji stał się periodyk medyczny „Transplantologia praktyczna” autorstwa : Leszka Pączka, Krzysztofa Muchy i Bartosza Foroncewicza.
Drodzy i Szanowni Czytelnicy, witam serdecznie! Bardzo uprzejmie proszę o wsparcie duchowe w mej walce o upragniony powrót do zdrowia. Dzięki światłu Waszych serc zyskam siły by się nie poddawać i nadal kontynuować mą działalność twórczą by tym samym ofiarowywać nadzieję, pokrzepienie i otuchę.
Najserdeczniej dziękuję i otulam wdzięczną pamięcią!
Dorota Suder
dodaj swój komentarz lub napisz do autora